8 lipca 2006
Dnia 8 lipca 2006, w wieku 97 lat zmarł Juliusz Wiktor Gomulicki, jeden z najważniejszych XX-wiecznych varsavianistów, literat, eseista, niestrudzony popularyzator historii miasta, badacz i wydawca dzieł Cypriana Kamila Norwida, Stefana Żeromskiego oraz swojego ojca - Wiktora Gomulickiego, po którym odziedziczył miłość do Warszawy. W 1971 roku został pierwszym laureatem nagrody miesięcznika "Stolica", przyznano mu tytuł Homo Varsoviensis. Jego grób znajduje się na Starych Powązkach.
W jednym z pośmiertnych wspomnień napisano: Jego zaś atrakcyjność pisarska polegała między innymi na tym, że w swoich dociekaniach preferował z reguły „to, co «czarne», a także zagadkowe, tajemnicze, źle zrozumiane albo niesłusznie lekceważone i zapomniane” […]. Często w swej pracy pisarskiej koncentrował się na dokumentach historycznych i parahistorycznych dotyczących dziejów oraz kultury Warszawy i Mazowsza. Wyzyskując je pisarsko, zabłysnął jako mistrz krótkich form prozatorskich o charakterze eseistycznym, pisanych językiem „giętkim”, przejrzystym, zindywidualizowanym […]. Był prawdziwą Omniscjencją! Swobodnie zabierał głos na wszystkie tematy związane z literaturą i dziejami Warszawy. Jego szkice i eseje publikowane w czasopismach wzbudzały nieustanny podziw i zazdrość specjalistów […].
Stanisław Makowski, Juliusz Wiktor Gomulicki (1909-2006), "Rocznik Towarzystwa Literackiego imienia Adama Mickiewicza", T. 41, 2006, s. 129-132.
Kronika Warszawy, T. 29, Nr 3/4 (109-110), 1999 - monograficzny numer okolicznościowy poświęcony jubileuszowi Juliusza Wiktora Gomulickiego
Fotografia:
Fotografia Juliusza Wiktora Gomulickiego z 1945 roku - Fot. Wikimedia Commons, domena publiczna
