27 marca 1910
Z artykułu ze świątecznego wydania Gońca Warszawskiego 26/27.03.1910:
Utraca powoli, szczególnie w wielkich miastach, jajko wielkanocne znaczenie pierwotne. Z dostępnej zmysłom aluzji siły żywotnej stało się artykułem zbytku. Stare, piękne znaczenie zwyczajów tej poezji życia ludu, rozwiewa się pod naciskiem życia intensywnego, nawskroś materjalistycznego czasów nowoczesnych. Pani otrzymująca dziś w podarku na Wielkanoc kunsztowne jajeczko z pluszu, jedwabiu, porcelany lub metalu drogocennego zagląda przedewszystkiem do środka, nie podejrzewając nawet, że w jajeczku tem ujawnia się cała naiwność, cała poetyczna potrzeba złudzeń przodków naszych.
Podarunek z jajka wielkanocnego był kiedyś powszechnym zwyczajem, a zarazem dowodem sympatii. W miastach przekazywano sobie jajka coraz bardziej wyszukane i eleganckie podczas gdy na wsi królowały wielkanocne pisanki. Służyły one także do komunikacji, przeważnie pannom i kawalerom. Jajka pomalowane na zielono dawano młodszym chłopcom, czarne szanowanym osobom, żółte trafiały do chłopców niechcianych, fioletowe do starych kawalerów, a brązowe do mężów i narzeczonych.
Żródło:
Goniec Warszawski nr. 141, 1910
Wielkanocne pisanki, podarunek dla kochanych i niechcianych
Fotografia:
0186_db
