Odsłonięcie zrekonstruowanego pomnika Fryderyka Chopina w Łazienkach

Zdjęcie dla kartki: Odsłonięcie zrekonstruowanego pomnika Fryderyka Chopina w Łazienkach Blur dla zdjęcia do kartki: Odsłonięcie zrekonstruowanego pomnika Fryderyka Chopina w Łazienkach

Fot. Grażyna Rutowska/Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego

11 maja 1958

Po 13 latach od zakończenia II wojny światowej do Łazienek Królewskich powrócił zrekonstruowany pomnik Fryderyka Chopina. Jego odtworzenie nie było łatwym zadaniem. Wysadzony przez Niemców w 1940 r. pomnik autorstwa Wacława Szymanowskiego został pocięty palnikami na mniejsze fragmenty, a następnie wywieziony i przetopiony - prawdopodobnie na armaty.

Co gorsza Niemcy w czasie wojny zniszczyli wszystkie modele pomnika, w tym pomniejszony dwukrotnie drewniany model stojący w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Odtworzenie rzeźby było możliwe dzięki zachowanej drewnianej kopii głowy (ukrytej w Muzeum Narodowym w Poznaniu), modelowi pomnika odnalezionemu w ruinach willi Szymanowskiego w Warszawie, oraz przedwojennym zdjęciom. Znaleziona w 1946 r. składzie złomu we Wrocławiu głowa Chopina, wbrew początkowym doniesieniom, okazała się być jedynie pomniejszonym próbnym odlewem a nie fragmentem zniszczonego pomnika. W 1958 r. Warszawa odzyskała jeden z najbardziej charakterystycznych pomników. Co ciekawe, z powstaniem oryginału wiąże się historia, która wcale nie musiała zakończyć się sukcesem.

Komitet Budowy Pomnika Chopina został powołany już w 1902 r., ale musiały minąć aż 24 lata zanim pomnik został odsłonięty w Łazienkach. Dopiero w 1908 r. został rozpisany konkurs na pomnik. Następnie w związku z głośną krytyką zwycięskiego projektu, przed Szymanowskim stanęła konieczność wyjednania aprobaty Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu – w tym celu udał się do stolicy Cesarstwa Rosyjskiego i uzyskał poparcie ciotki cara Mikołaja II – księżnej Marii Pawłownej. Kolejnym problemem było wykonanie odlewu we francuskiej firmie, która model pomnika otrzymała w 1914 r. ale wkrótce po I wojnie światowej zbankrutowała. Dopiero w listopadzie 1926 r. udało się odsłonić monumentalne dzieło autorstwa Wacława Szymanowskiego przedstawiające Fryderyka Chopina siedzącego pod wierzbą. Sam pomnik stanął nad sadzawką, którą wraz z cokołem i resztą otoczenia pomnika zaprojektował Oskar Sosnowski.

Odbudowany pomnik stał się miejscem organizowania regularnych koncertów Chopinowskich. Siedząc wokół sadzawki, wśród kwitnących krzewów róż, melomani z całego świata mogą się wsłuchiwać w mazurki, polonezy, nokturny i inne utwory skomponowane przez Fryderyka Chopina.

Ciekawostką jest, że kopie tego pomnika stoją w japońskim mieście Hamamatsu, z kolei w Chicago tamtejsza polonia prowadzi zbiórkę na rzecz postawienia u siebie kopii warszawskiej rzeźby.

Kronika Filmowa 45/1946: Odnalezienie we Wrocławiu głowy pomnika Chopina


Zobacz więcej materiałów Polskiej Kroniki Filmowej na stronie Repozytorium Cyfrowego Filmoteki Narodowej.

Mapa

Fotografia:

Wycieczka przed pomnikiem Fryderyka Chopina, 08.05.1976 - Fot. Grażyna Rutowska/Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego

Materiały dodatkowe