28 października 1951
Tego dnia otwarto, największe w prawobrzeżnej Warszawie okresu PRL-u, kino. Liczące 580 miejsc kino "Praha" było wówczas jednym z najbardziej reprezentacyjnych kin stolicy, największą atrakcją kulturalną Pragi i... azylem dla wagarowiczów.
Znajdujące się między ulicami Jagiellońską, Okrzei i Wójcika kino "Praha" miało być znakiem przyjaźni z narodem czechosłowackim, podobnie jaki kino "Moskawa" symbolem naszych dobrych relacji ze Związkiem Radzieckim. We wnętrzu budynku znajdował się nawet herb stolicy Czechosłowacji - Pragi. Budynek zaprojektowany przez Jana Bogusławskiego oraz Józefa Jerzego Łowińskiego miał częściowo szklaną elewacje, od frontu, od ulicy Wójcika, był zdobiony trzema rzeźbami robotników. We wnętrzu znajdowało się obszerne pomieszczenie z kasami gdzie miały wreszcie szansę pomieścić się kolejki do biletów. Kolejnym pomieszczeniem było eleganckie foyer z żyrandolem w kształcie gwiazdy, wygodnymi ławkami i schodami prowadzącymi na balkon. Stąd wchodziło się na dwukondygnacyjną salę kinową. Wejście było bardzo komfortowe - prawie do każdego rzędu krzeseł prowadziły oddzielne drzwi oznaczone odpowiednim numerem rzędu. W kinie mieścił się także "Dom Prasy i Książki".
Kino od początku cieszyło się dużą frekwencją. Szczególnie wagarowicze upodobali sobie poranne seanse. Tak pisał o tym Olgierd Budrewicz: "Toczona ostatnio wojna z chuligaństwem i wagarami nadszczerbiła szeregi najlepszych klientów kina Praha. Społeczne trójki kontrolne legitymują młodych entuzjastów kina i płoszą nawet najzuchwalszych, frekwencja zaś rano katastrofalnie spada (stała grupa 200-300 uczniów kinomanów spadła do 20-30). Nawet » koniki «pracują teraz po dżentelmeńsku, a pana kierownika traktują z ostentacyjną atencją; niekiedy jeszcze ten odporny człowiek i twardy społecznik złowi uchem donośny szept: » Kapuj się, dziad idzie! «, ale w końcu Praga to nie Wersal".
W roku 2005 kino Praha oficjalnie zakończyło swoją działalność (jako niedochodowe). Budynek miał być wpisany do rejestru zabytków, jednak jego właściciel, podlegająca samorządowi Mazowsza grupa Max Film, postanowiła socrealistyczny gmach zburzyć, a w jego miejscu ustawić sześciokondygnacyjny budynek z częścią biurową, usługową i trójsalowym multipleksem na 555 widzów, znacznie wystający poza obrys istniejących kamienic.
Źródła:
Stolica nr. 6, 1951
Słynne kina Warszawy
Mapa
Fotografia:
Kino Praha 1955-1965 - Fot. Zbyszko Siemaszko/NAC
